Ανταπόκριση : Terror/Death Before Dishonor/Take Offense @ Κύτταρο (21/4/2012)

Αναμφίβολα αυτό το live ήταν ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα όχι μόνο της χρονιάς αλλά και γενικά της “hardcore ιστορίας” της χώρας μας. Δε θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν, να μας έχουν επισκευθεί στο ίδιο συναυλιακό γεγονός τρεις Αμερικάνικες μπάντες στα πάνω τους κιολας. Οι Terror σταθεροί  στα ραντεβού τους στην Ελλάδα, πλέον έχουν γίνει κλασσικό συγκρότημα, οι Death Before Dishonor κι αυτοί αρκετά  χρόνια στη “πιάτσα” και με σταθερή ανοδική πορεία και το , κατ'εμέ, πιο ελπιδοφόρο και αξιόλογο συγκρότημα που κυκλοφορεί στις μέρες μας και είναι στο ξεκίνημα του, οι Take Offense.



Σίγουρα το μεγάλο στοίχημα της βραδυάς ήταν οι τελευταίοι και γιατί να το κρύψω, ήταν και το μεγαλύτερο κίνητρο για μένα ώστε να παραβρεθώ στη συναυλία (λες και δε θα πήγαινα αλλιώς ...αλλά λέμε τώρα!).

Τους Overpain δυστυχώς τους έχασα γιατί οι διοργανωτές αποδείχτηκαν “Αγγλοι” στη τήρηση του προγράμματος αλλά εγώ συνηθισμένος από άλλες φόρες πήγα καθυστερημένος.

Οταν βγήκαν οι Take Offense ο κόσμος δεν είχε αρχίσει να πολυμαζεύεται αλλά παρόλα αυτά από τις πρώτες νότες τους δημιουργήθηκε ένας πυρήνας πέντε οπαδών της μπάντας που δε χαμπάριασε από τίποτα και το κατ'ευχαριστήθηκε μπροστά στη σκηνή.
Ούτε οι Take Offense χαμπάριασαν και τα έδωσαν όλα. Ο τραγουδιστής όργωνε τη σκηνή, μοιραζόνταν το μικρόφωνο με το κόσμο και γενικά η μπάντα έδειξε να “το έχει”. Καλός ήχος, άψογη εκτέλεση των κομματιών τους και μ'αυτά και μ'αυτά ο κόσμος στο pit διπλασιάστηκε και ένα είναι σίγουρο πως ακόμα και αυτοί που δε συμμετήχαν ενεργά πορώθηκαν και κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με μια πολλά υποσχόμενη μπάντα.
Οπως ήταν φυσικό το σετ τους επικεντρώθηκε στο πρώτο τους άλμπουμ “Tables Will Turn” ενώ από το τελευταίο τους ΕΡ έπαιξαν το ομώνυμο “Under The Same Shadow” και το “Τ.Ο Ζοne” για το οποίο, παρόλο που ζωντανά είναι σαφώς καλύτερο, επιμένω σε ότι είχα γράψει στη δισκοκριτική μου εδώ.  Συμπέρασμα? ΑΞΙΟΙ!!!

Οταν μετά από λίγο ανέβηκαν στη σκηνή οι επιβλητικοί Βοστωνέζοι Death Before Dishonor, o κόσμος είχε μαζευτεί για τα καλά και ο χαμός ξεκίνησε αμέσως! Το επιθετικό hardcore τους είναι βούτυρο στο ψωμί για κάθε stage diver που σέβεται τον εαυτό του.
Αμεσσοι και επικοινωνιακοί όσο έπρεπε, στα περίπου 50 λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή του Κύταρου δε πιστεύω να άφησαν έστω και έναν παραπονεμένο. Αποκορύφωμα βέβαια ήταν όταν έπαιξαν το 666 (Friends,Family,Forever) από το πρώτο τους άλμπουμ όπου και οι εκδηλώσεις του κόσμου άφησαν μέχρι και τους ίδιους άφωνους όπως και στο κλείσιμο του σετ τους όπου και έπαιξαν το “Boston Belong To Me” και η συναυλία μετατράπηκε σε ένα τεράστιο sing along!

Για τους Terror τι να πει κανείς, έχω ξαναγράψει πως τους θεωρώ μια από τις ποιο ειλικρινής σύγχρονες μπάντες. Πέρα από το μουσικό κομμάτι και σαν άτομα δείχνουν να ζουν και να αναπνέουν hardcore.
Πρέπει να ήταν η δεύτερη φορά στη χώρα μας ως headliners (αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος) και σίγουρα ήταν μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους εδώ. Ο ακούραστος κύριος Scott Vogel έκανε πολλά χιλιόμετρα πάνω στη σκηνή δείχνοντας να το απολαμβάνει το ίδιο με τον κόσμο. Αναπόφευκτα στα πιο πιασάρικα κομμάτια όπως το “Lowest Of The Low”, "Always the Hard Way" κλπ η αδρεναλίνη βάρεσε κόκκινο με αποκορύφωμα το “Keepers Of The Faith” όπου και έκλεισε αυτή την υπέροχη βραδυά και μας βρήκε όλους για άλλη μια φορά να τραγουδάμε με τη μπάντα.

Σπουδαία συναυλία, συγχαρητήρια στις μπάντες πάνω απ'όλα, στους διοργανωτές και στο κόσμο για τις στιγμές που ζήσαμε και που μόνο εμείς που ακούμε/ζούμε αυτή τη μουσική έχουμε το προνόμιο να απολαμβάνουμε!


CyCo Alx