Ριζώσαμε...

"Tο πολύ το κυρ ελέησον το βαριέται κι ο παπάς" λέει μια παροιμία. Αφορμή γι αυτό το άρθρο είναι ο καταιγισμός από δίσκους από παλιές μπάντες όπου κυκλοφορούν δίσκους με διασκευές από ακόμα παλαιότερες μπάντες για να μας θυμίσουν τις ρίζες τους.

Την αρχή έκαναν οι NOFX με το, καταπληκτικό ομολογουμένως, Hardcore EP. Οπως είχαμε γράψει επανεκτέλεσαν άψογα άγνωστα σχετικά κομμάτια και όντως κατάφεραν και αποτύπωσαν την αίσθηση που υπήρχε εκείνη την επόχή.

Μέχρι εδώ καλά, ακολουθούν όμως την ίδια χρονιά και με διαφορά λίγων μηνών, ακριβώς την ίδια συνταγή οι Skarhead και οι H20. Οι μεν Skarhead με διασκευές από μπάντες που εδρεύουν στη Νέα Υόρκη και οι H2O πιάνοντας όλη την Αμερικάνικη σκηνή. Οι Skarhead τα κατάφεραν καλύτερα αφού τους βοήθησε και η εν λόγω σκηνή που όπως και να το κάνουμε έχει βγάλει διαμάντια, οι H2O τη πάτησαν γιατι οι επιλογές των τραγουδιών ήταν λίγο μάπα.  

Ολα αυτά λίγη σημασία έχουν. Απορία μου είναι ποιος ο λόγος να κυκλοφορήσουν 3 δίσκοι το ίδιο εξάμηνο από 3 διαφορετικές μπαντες με την ίδια θεματολογία. Μηδέν πρωτοτυπία πια. Οι εποχές που περνάμε θα έπρεπε να είναι βούτυρο στο ψωμί για όλες τις hardcore/punk μπάντες ως άντληση έμπνευσης. Αντ'αυτού έχουμε τις συλλογές που προανέφερα, την επανεκτέλεση του Join The Army από τους Suicidal (άσχετα αν είναι δισκάρα) , το φιάσκο των Discharge παλαιότερα με το War Is Hell(όπου οι επανεκτελέσεις ήταν απλά χάλια) κ.ο.κ.

Γιατί να είμαστε κολλημένοι στα παλιά; ΟΚ καλό πράγμα να θυμόμαστε απού που ξεκινήσαμε αλλά καλό είναι να βλέπουμε και μπροστά. Στις εποχές που ζούμε παγκόσμια, χρειάζεται μια φωνή αντίστασης και επανάστασης, κάτι που πάντα οι Punks και οι Hardcore-αδες πρωτοστατούσαν.

Θα ήθελα όλοι αυτοί που προανέφερα να βγάλουν δίσκους με δικά τους κομμάτια και στίχους που να εμπνέουν για τη τωρινή κατάσταση που όπως και να το κάνουμε είναι χειρότερη από τότε που κυριαρχούσαν ο Ρηγκαν , η Θάτσερ και...ο Αρκουδέας.

Η κίνηση των Deus Ex Machina να κυκλοφορήσουν 7'' με το Mπασταρδοκρατία των Γενιά του Χάους και το 38 χιλιοστά των Αδιέξοδο ανήκει στη παραπάνω κατηγορία και ειδικά αυτοί που ζουν τα δικά μας χάλια δε θέλω να μου θυμίσουν πόσο διαχρονικοί ήταν οι Αδιέξοδο και οι Γενιά του Χάους αλλά να γίνουν οι ίδιοι εκφραστές της τωρινής δύσκολης εποχής που ζούμε.

Θα κλείσω με μια παροιμία όπως άρχισα “Περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαις.”!

CyCo Alx