Δισκοκριτική : Ηarley's War - 2012 (2012)

Οι Ηarley's War είναι η μπάντα του γνωστού και μη εξαιρετέου κύριου Ηarley Flanagan, ιδρυτικού μέλους των Cro-Μags και Stimulators. Oι "κακές γλώσσες" λένε πως είναι και ιδρυτής της hardcore σκηνής της Νέας Υόρκης.

Δεύτερος δίσκος λοιπόν για τον  Ηarley Flanagan από τότε που πέταξε από πάνω του το "βαρύ" όνομα των Cro-Mags και αποφάσισε να πορευτεί ως Ηarley's War.

Στο "2012" λοιπόν έχουμε να κάνουμε με πέντε νέες συνθέσεις των Cro-Mags...εεε...Harley's War ήθελα να πω... και δώδεκα ζωντανές εκτελέσεις ως επί το πλείστον παλιών κομματιών των Cro-Mags.

Στα δύο πρώτα κομμάτια (Life Is A Struggle, Comfort The Children) ακούμε το χαρακτηριστικό τσαμπουκαλεμένο ήχο που είχαμε συνηθίσει από παλιότερες δουλειές του Flanagan είτε με τους Cro-Mags είτε με τις άλλες του μπάντες  (White Devil, Ηarley's War) . To Extiction και το Purpose Of Your Life αρχίζουν με προσευχές ή mantra ή κι εγώ δε ξέρω πως τα λένε, από θιβετιανούς μοναχούς και συνεχίζουν με τους ίδιους γνώριμους ήχους που περιέγραψα πιο πάνω. Το μόνο που διαφέρει είναι η θεματολογία των στίχων που δείχνει να είναι πιο "πνευματική",  από όσο κατάλαβα, μιας και δεν υπάρχουν στίχοι στο CD που γενικά θα το χαρακτήριζα φτωχό, αφού εκτός από το εξώφυλλο υπάρχει μόνο μια λίστα με ευχαριστίες , τα μέλη της μπάντας και στο οπισθόφυλλο τον Flanagan να κάνει δύο κωλοδάχτυλα...αναρωτιέμαι σε ποιούς!!!

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στη συμμετοχή , για άλλη μια φορά, του Rocky George (ex-Suicidal Tendencies) στις lead κιθάρες όπου σπέρνει "σόλα" κατά βούληση και κάνει τη διαφορά όπως τον είχαμε συνηθίσει και με τους Suicidal.

Kι ερχόμαστε στο τελευταίο νέο κομμάτι, το The End Is Drawning Near. Τα mantra's με τους hardcore και metal ήχους των Harley's War ανακατεύονται, πρόκειται για μια hardcore εκδοχή θιβετιανής προσευχής. Οι στίχοι μιλάνε για τη πνευματικότητα που φέρει μέσα του ο κάθε άνθρωπος και πως αυτή ασχέτως θρησκείας είναι κοινή. Τρομερό κομμάτι, δυσκολοάκουστο, θα τολμούσα να το χαρακτήριζα proggressive-core.

Και τώρα θα πάρω θέση στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει εδώ και χρόνια στις τάξεις των Cro-Mags. Στην αρχή ο κιθαρίστας της μπάντας Parris διεκδικούσε τη πατρότητα των συνθέσεων του συγκροτήματος, μετά μας προέκυψε και ο κύριος John Joseph που υπήρξε τραγουδιστής των Cro-Mags να διεκδικεί τη πατρότητα των κομματιών από τον Harley Flanagan, με ύβρεις, τσαμπουκάδες, προκλήσεις για αγώνα MMA εκατέρωθεν και δε ξέρω κι εγώ τι άλλα καραγκιοζιλίκια.
Δε ξέρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, δε ξέρω αν ο Harley Flanagan είναι ο χειρότερος κωλοπαιδαράς που έχει βγάλει η Νέα Υόρκη, αυτό που ξέρω ως ακροατής είναι πως ο Parris προσπαθεί να κάνει καριέρα ως σκηνοθέτης και πως οι δουλειές του John Joseph με τις μπάντες του (Βοth Worlds, Bloodcot) θα ήθελαν αλλά δεν ακούμπησαν το μεγαλείο των Cro-Mags. Aντίθετα ο Flanagan ότι έχει κάνει είναι άλλο ένα λιθαράκι στη κληρονομία των Cro-Mags.

Επειδή πλατίασα ώς γενικό συμπέρασμα έχουμε πως το 2012 είναι ΔΙΣΚΑΡΑ αντάξια του Flanagan και της ιστορίας του και καλό είναι για τους "παλιούς"  να το αποκτήσουν για να ακούσουν και λίγο φρεσκαδούρα από δοκιμασμένη μπάντα και για τους "νεότερους" πέρα από τα καινούργια κομμάτια ν'ακούσουν και λίγο "ζωντανά" Cro-Mags.

CyCo Alx