Madball - Empire (2010)

Επειδή πολλές καλές κυκλοφορίες του είδους είχαμε το τελευταίο καιρό οι “Βασιλιάδες” του νεουρκέζικου hardcore είπαν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και να θυμίσουν σε όλους την αυτοκρατορία που έχουν δημιουργήσει απο το 1988 που φτιάχτηκαν σα side project των “Νονών” της εν λόγο σκηνής, των Agnostic Front.

Καταρχάς όποιος περιμένει κάτι ριζοσπαστικό από τους Madball το 2010 είναι λάθος, ότι ριζοσπαστικό ήταν να κάνουν το έκαναν όταν έπρεπε. Για να το θέσω πιο απλά, αν οι AC/DC ή οι Motorhead έβγαζαν ένα progresive δίσκο δε θα τους έκραζαν μέχρι και οι πέτρες; Είναι μερικά συγκροτήματα που απλά περιμένεις να ακούσεις να ξαναπαίζουν αυτό που ξέρουν να παίζουν καλά. Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν και οι Madball.

Πάμε στο δίσκο τώρα. Ξεκινάω από τα τεχνικά χαρακτηριστικά. Η παραγωγή είναι τέλεια ισσοροπημένη. Τα πάντα ακούγονται όπως πρέπει να ακούγονται. Η φωνή του Freddy Cricien ωριμότερη και καλύτερη από ποτέ. Επαψε να “γκαρίζει” χωρίς λόγο και έγινε πιο μεστός στο ρόλο του.

Πάμε τώρα στη μουσική. Οι Madball εμένα μου έβγαλαν ότι απενεχοποιήθηκαν από το παρελθόν τους. Τι θέλω να πώ, έπαψαν να είναι το συγκρότημα του “μικρού αδελφού” του τραγουδιστή των Agnostic Front και το κυριότερο έπαψαν να προσπαθούν να το αποδείξουν. Μετά από αρκετούς δίσκους συμετέχει σα guest ο Mirret από τους Agnostic Front και ώρες ώρες το παίξιμο τους τους θυμίζει χωρίς να μιμούνται. Οι ρίζες τους είναι αυτές και δε βρίσκω κανένα λόγο γιατί θα έπρεπε να ντρέπονται γι αυτές, κάτι τέτοιο μου έβγαζαν το τελευταίο καιρό.

Οι ταχύτητες έπεσαν σε σχέση με το προηγούμενο “Infiltrate The System” αλλά ο τσαμπουκάς και η ευθήτητα που διακατέχει τον όλο δίσκο δεν έπεσαν σε καμία περίπτωση. Η όλη αίσθηση που αποπνέετε είναι μια επιστροφή στις μέρες των “Demonstrating My Style” και “Look My Way” (κατά τη γνώμη μου οι καλύτεροι τους δίσκοι) μπολιασμένη με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Επειδή διαβάζω τι έγραψα και η δισκοκριτική μου μοιάζει λίγο με ψυχογράφημα, θα το πώ απλά, ότι καλύτερο μπορούσαν να βγάλουν οι Madball το 2010 και σίγουρα ένας από τους 3 καλύτερους δίσκους τους (οι άλλοι δυο μαντέψτε ποιοί είναι...χεχεχε) .  

CyCo “NYHC” Alx