Παλαιάς κοπής hardcore από τους "πατέρες" της Βοστωνέζικης σκηνής, Slapshot, στο νέο τους ομώτιτλο άλμπουμ.
"Δε μπορείς να διδάξεις καινούρια κόλπα σε ένα γέρικο σκυλί" λέει μια Αμερικάνικη παροιμία και έχει απόλυτα δίκιο. Οι Slapshot του 2014, όπως και όλες οι παλιές μπάντες που ξεκίνησαν όλο αυτό που σήμερα αποκαλούμε hardcore, δεν συνεχίζουν να υπάρχουν για να καινοτομήσουν. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να περιοδεύουν και να γράφουν δίσκους ξερνόντας οργή και μίσος προς όλα τα κακώς κείμενα της κοινωνίας γιατί πραγματικά το γουστάρουν και το εννοούν και οι υπόλοιποι γιατί δε ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο στη ζωή τους...και αυτό θεμιτό είναι. Το σίγουρο είναι πως κανείς δε πλούτισε ως hardcore-ας...τουλάχιστον μακροπρόθεσμα (για να σας προλάβω)!
Ας πάμε στα του δίσκου τώρα. Οπως έγραψα και πιο πριν μη περιμένει κανείς από τους Slapshot με τα σχεδον 30 χρόνια στο κουρμπέτι να καινοτομήσουν. Παίζουν αυτό που ξέρουν να παίζουν καλά (και γι αυτό τους αγαπήσαμε άλλωστε) προσέχοντας όμως να μην αντιγράφουν τους ίδιους τους τους εαυτούς. Για να το πω πιο απλά, το "Slapshot" είναι ένας φρέσκος Slapshot δίσκος.
Υπάρχουν τα κλασσικά mid tempo κομμάτια, οι hardcore εκρήξεις που μας καλομάθανε στο "Old Tyme Hardcore" και φυσικά ο τσαμπουκάς, ο σαρκασμός και η οργή του Choke, που με τις ερμηνείες του δίνει πάντα το δικό του στίγμα στη μπάντα.
Tα κομμάτια που ξεχώρισα είναι το το εναρκτήριο " Told You So", το "Go Hard" που έχει μια υποψία νεοϋορκίλας (συγνώμη για τον όρο...αλλά έτσι το λέμε εμείς εδώ) ...έχει ο καιρός γυρίσματα, το "Soft" που πραγματεύεται για το πόσο "μαλάκωσε" το hardcore στην εποχή μας και φυσικά αυτό που εγώ ξεχώρισα ως καλύτερο με διαφορά κομμάτι είναι το "Never Trust A Junkie" που πέρα από τις όποιες, δυστυχώς, αλήθειες κρύβουν οι στιχοι του, μουσικά είναι απλά ΠΟΡΩΣΗ!
Το άλμπουμ κλείνει με μια αχρείαστη διασκευή του "Personal Jesus" που η άποψη μου είναι πως δε προσφέρει απολύτως τίποτα η υπαρξη της σε αυτό το άλμπουμ.
CyCo Alx
Αξιολόγηση : 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου