Tο "13" αποτελεί σταθμό, έστω και συμβολικό, για τους SxTx. Αυτή η εισαγωγή φαντάζομαι δε θα αποτελέσει πρωτοτυπία καθώς είναι αδύνατον κάποιος που πάει να γράψει γι αυτό το άλμπουμ να αποφύγει το πειρασμό να αναφέρει ότι είναι το 13ο στούντιο άλμπουμ τους (κι οχι 8ο όπως διάβασα κάπου...και το αφήνω ασχολίαστο), η πρώτη τους κυκλοφορία μετά από 13 χρόνια δισκογραφικής απραξίας (με νέο υλικό), κυκλοφόρησε το 2013, το πρώτο single/video clip κυκλοφόρησε στις 13/3/2013 και φυσικά δε θα μπορούσε παρά να έχει 13 τραγούδια. Εγώ όμως ως "σωστός" CyCo το πήγα και λίγο παραπέρα...μένω στον αριθμό 13 (ειλικρινά) και φυσικά πριν γράψω τη κριτική μου μπήκα στην ιεροτελεστία να ακούσω το δίσκο ...μαντέψτε...13 φορές!
Βασικά το "έκαψα" λίγο, αλλά είχε πλάκα, αυτά τα τελετουργικά μου αρέσουν. Πάμε τώρα στα σοβαρά. Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από τους Suicidal στην εποχή μας; Nα ξεκαθαρίσω κάτι, ποτε δεν υιοθέτησα ταμπέλες για τους Suicidal. Δε τους θεωρώ ούτε Skate Punk, ούτε hardcore, ούτε Thrash, ούτε Crossover ούτε Metal ούτε...ούτε...ούτε. Θα δανείστώ μια ατάκα από μια ταινία για το Thrash που είχε κυκλοφορήσει παλιά και περιέγραφε πως ήταν η πρώτη συνύπαρξη μεταλλάδων με χαρντκοράδες σε συναυλία "They were the metalheads, the hardcore kids and the Suicidals".
Tα κομμάτια τους "13" μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε τρείς ενότητες. Τα κομμάτια όπου συμμετέχει ο Mike Clark(Shake It Out, God Only Knows Who I Am, Who's Afraid και CyCo Style) όπου ο ήχος φλερτάρει με λίγο από Lights, Camera, Revolution και αρκετά με το Suicidal For Life. Αυτά που παραπέμπουν στη πιο σύγχρονη δισκογραφία τους (Tear It Down, Smash It,This Ain't A Celebration, Make Your Stand, Slam City, Living The Fight). Και τέλος με αυτά που βγάζουν τη πιο "συναισθηματική" και μελωδική πτυχή της μπάντας με πολύ funky ρυθμούς όμως, κάτι μεταξύ του Art Of Rebelion και των Infectious Grooves η για να το θέσω καλύτερα...σα να έπαιζαν οι Ιnfectious το Art Of Rebelion!(Till My Last Breath, Life..(Can't Live Without It), This World).
Πέρα από το γνωστό ταπεραμέντο του Cyco Miko, o oποίος βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα με ερμηνείες και τρέλα λες και δε πέρασε μια μέρα, ο ακρογωνιαίος λίθος του "13" κατά τη γνώμη μου είναι ο μπασίστας Steve Brunner...το άτομο απλά σπέρνει και κάνει τον Trujillo(που όσοι με διαβάζετε θα ξέρετε τι αδυναμία του έχω και πόσο καλό μπασίστα τον θεωρώ...κι ας βγάζει μεροκάματο στους "ακατανόμαστους" πλέον) να ακούγεται σα πρωτοετής! Ο Dean Pleasants στις lead κιθάρες προφανώς είχε εντολή να "πυροβολεί" κατά βούληση και κατά ριπάς, κάτι που σίγουρα δεν αφήνει ανεκμετάλευτο...αν και για να πω την αλήθεια μου, μου έλειψε σε κάτι φάσεις ο Rocky George. Πάντως στο σχεδόν πεντάλεπτο Living The Fight μια χαρά τα πάει σολάροντας ασύστολα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του κομματιού!
Το μόνο "ψεγάδι" που βρήκα στο άλμπουμ είναι ότι θα ήθελα πιο "μεταλ" τον ήχο στις κιθάρες. Λεπτομέρεια; oχι..αμα ακούσετε το δίσκο θα το καταλάβετε πόσο του λείπει.
Στη ερώτηση αν το "13" είναι το καλύτερο άλμπουμ των Suicidal η απάντηση είναι απλή...οι Suicidal δεν έχουν "καλύτερο" άλμπουμ. Κάθε τους κυκλοφορία είναι διαφορετική και σίγουρα έχει κάτι να πει και να "συγκινήσει" αυτούς που τους ακολουθούν. Aπό πλευράς τελικής εντύπωσης το "13", είναι ότι πιο "Suicidal" έχουν κυκλοφορήσει από την εποχή που διαλύθηκε η Dream Team (Muir, Clark, Rocky George, Trujillo). Παραμένουν σύγχρονοι, φρέσκοι και μοναδικοί. Για όλους αυτούς τους λόγους και η υψηλή βαθμολογία...συν ότι τραβάνε το δικό τους μονοπάτι αδιαφορόντας για μοδες, μουσικές βιομηχανίες κλπ.
*Τip: Oποιος θέλει να μυήσει μεταλλάδες φίλους του στους Suicidal ας αρχίσει με το "This World"...το έκανα στον Shadow κι έπιασε!
Still Cyco's ...after all this years
1. "Shake It Out"
2. "Smash It!"
3. "This Ain't a Celebration"
4. "God Only Knows Who I Am"
5. "Make Your Stand"
6. "Who's Afraid?"
7. "Show Some Love... Tear It Down"
8. "Cyco Style"
9. "Slam City"
10. "Till My Last Breath"
11. "Living the Fight"
12. "Life... (Can't Live with It, Can't Live Without It)"
13. "This World"
CyCo Alx
Aξιολόγηση : 9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου