Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς από ένα τυχαίο γεγονός, έκατσε η κακιά η ώρα κι έπεσε στο διάβα ενός ψυχάκια μπάτσου. Ο Νίκος Ρωμανός έκατσε κι επεσε στα χέρια ενώς ψυχάκια πρωθυπουργού και κάμποσων ανόητων φασιστοθρεμένων παρατρεχάμενων του ψυχάκια πρωθυπουργού. Η διαφορά όμως είναι πως στη περίπτωση του το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Τυχαίοι είναι οι δήμιοι του και οι βασανιστές του.
Οτι και να γίνει, ζήσει πεθάνει, πάρει την εκπαιδευτική άδεια ή δε τη πάρει, ο Ρωμανός εχει κερδίσει κατά κράτος τη μάχη του ενάντια στο κράτος. Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι ένα μάτσο μεσήλικες και υπερήλικες χαρτογιακάδες έχουν χάσει τον ύπνο τους για την περίπτωση που πάθει κάτι αυτό το παληκάρι, τους έχει νικήσει.
Διάφοροι ηλίθιοι ελληνάρες τον χαρακτηρίζουν "ληστή", "παιδί των βορείων προαστίων" και διάφορα άλλα τσιτάτα για να καλύψουν το γεγονός πως ούτε ιδέες έχουν, ούτε ιδανικά και πόσο μάλλον τη θέληση να πεθάνουν γι αυτά. Να πεθάνουν όχι για πάρτη τους αλλά για το καλό των άλλων. Ωραίες οι ιστορίες με τους ατρόμητους Ελληνες ήρωες...αλλά ο νεοέλληνας θέλει να κάνει τον ήρωα ο άλλος όχι αυτός.
Ο "παραστρατημένος πιτσιρικάς", όπως των χαρακτηρίζουν, διδάσκει ήθος στους "ηθικολόγους". Αυτό που δε κατάφερε με τα όπλα το κατάφερε τελικά με το λόγο του και τη στάση του. Σίγουρα κάποιοι θα τον προτιμούσαν με το καλάσνικωφ στο χέρι παρά με τις χειροπέδες...τελικά.
Ως γονιός κι εγώ στέλνω τα σέβη μου στην οικογένεια του για τη στάση τους.
Εχω δυο κόρες, μακάρι παληκάρι μου να σου μοιάσουνε.
Καλή δύναμη και με τη ΝΙΚΗ!
CyCo Alx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου