Δύο τραγουδιστές να εναλλάσουν brutal με rap φωνητικά, βαριά κι ασήκωτα riffs, ταχύτητες, γυναικεία φωνητικά...μέχρι και πλήκτρα, μας σερβίρουν οι TRC (The Revolution Continues) από το Λονδίνο, με το τρίτο τους άλμπουμ Nation.
Πολυσυλλεκτικότητα στον ήχο που φεύγει κατά πολύ από τα hardcore στερεότυπα, αλλά που και δύσκολα θα ακουστεί από άλλο κοινό. Αν θέλαμε να τους οριοθετήσουμε οι TRC στέκονται κάπου ανάμεσα στους Downset, E-Town Concrete, Biohazard ...Senser και Rage Against The Machine.
Από τα δύο πρώτα κομμάτια του άλμπουμ Three Letters, Four Seasons (ο κανονικός τίτλος είναι "Finger Fuck You" !) και "10,000 Hours" κάποιος μπορεί να καταλάβει ότι έχει να κάνει με κάτι τουλάχιστον "διαφορετικό". Τα κεφάλια αρχίζουν να κουνιούνται με το "Μotivator" όπου το βαρύ εναρκτήριο riff συνοδεύουν για πρώτη φορά brutal φωνητικά που εναλλάσονται με rap.Η ίδια συνταγή και στο "#Team UK" που ακολουθεί, το οποίο είναι πιο πιασάρικο.
Ακολουθεί το "Between Bridges" όπου είναι και το κομμάτι που η μπάντα ξεδιπλώνει όλες της τις ιδέες. Rap, βαριές κιθάρες και guest γυναικεία φωνητικά από την Τifanny Page. Ολα αυτά εναρμονισμένα πλήρως. Απλά τo αγαπάς ή το μισείς το συγκεκριμένο κομμάτι.
"Gold Medal Music" και κάπου εδώ νομίζεις πως ακούς παραποιημένους Downset. Mid tempo με τα riffs και τα rap φωνητικά να είναι σε πρώτο πλάνο.
Η δεύτερη πλευρά του άλμπουμ ξεκινάει με την απόλυτη βία του "We Bring War", οι ταχύτητες οι δικασίλες και τα βαριά riffs δεσπόζουν εντυπωσιακά και οι ρίμες ξερνιούνται η μία μετά την άλλη με τη συνοδεία hardcore brutal φωνητικών, αναμφίβολα το καλύτερο κομμάτι του άλμπουμ!
Τη σκυτάλη πέρνουν τα "Befeater I&II" και η κατάσταση δείχνει να ξεφύγει καθώς οι φρενήρεις ταχύτητες, οι groove κιθάρες και οι στίχοι που πυροβολούν τ'αυτιά του ακροατή κατά βούληση δημιουργούν ένα τουλάχιστον εντυπωσιακό αποτέλεσμα.
To "Εx-Games" που ακολουθεί, απλά φροντίζει να κρατήσει την αδρεναλίνη στο κόκκινο με το ακατέργαστο σόλο βγαλμένο από εποχές πρώϊμου thrash σε συνδιασμό με τα Panter-ικού επιπέδου riffs, να σου κολάει στο μυαλό.
Προτελευταίο κομμάτι το "Weekend Walls" όπου χωρίς να θυσιάζεται η επιθετικότητα οι TRC μας βγάζουν ένα πιο συναισθηματικό πρόσωπο. Το άλμπουμ κλείνει το ομώνυμο "Νation" όπου οι αγχωτικές ρίμες με τις αρωστημενές κιθάρες δίνουν ένα επικό τέλος αντάξιο όλου του άλμπουμ.
Δε ξέρω αν το "Νation" είναι για όλα τα γούστα, εγώ προτείνω τουλάχιστον να του δώσετε μια ευκαιρία γιατί στην έποχή μας που όλα έχουν παιχτεί και τα περισσότερα έχουν ειπωθεί είναι σπάνιο να ακούς κάτι "διαφορετικό".
CyCo Alx
Αξιολόγηση : 8.5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου